Goed nieuws: Nelleke Noordervliet komt naar Goirle!
ingevoerd op 19-11-2014
Op vrijdag 21 november in het cc Jan van Besouw is het te doen: een avond met een van de interessantste schrijfsters van ons land.
Nelleke Noordervliet was al een keer eerder in Goirle, als gast van de Literaire Kring Goirle. Ik liet bij die gelegenheid mijn exemplaar van haar roman ‘De naam van de vader’ - het boek waarvoor ze in 1994 de Multatuliprijs kreeg - door haar signeren, en daarom kan ik u de datum van dat bezoek geven: 18 november 1994. (ik zag, dat ze op 20 oktober 1997 in Tilburg was en wederom liet ik mijn exemplaar signeren, op een andere pagina; haar handtekening is zeer vast en consistent, merk ik op)
Enfin, in november 1994 was ze in Goirle, en (nagenoeg) precies twintig jaar later zal ze hier opnieuw zijn. En, heus, geloof me, dat wilt u niet missen.
Petronella Maria Noordervliet-Bol werd in 1945 in Rotterdam geboren. ‘Haar vader was automonteur, haar moeder huisvrouw’, staat er in alle door mij geraadpleegde bronnen (waaronder haar eigen website) meteen bij. Weinig relevante informatie, als u het mij vraagt. Misschien dat er over veertig jaar een student neerlandistiek nog een scriptie zal wijden aan de auto of de motor in de werken van mevrouw Noordervliet (‘Eva’s motor liep op een geheime brandstof: de ambitie beroemd te worden’, De naam van de vader pagina 86)
Laten we alle biografische rimram maar terzijde schuiven; waar het om gaat, is, dat Nelleke Noordervliet in 1987 debuteerde met het boek Tine of De dalen waar het leven woont, de fictieve autobiografie van de eerste echtgenote van Multatuli, Everdine baronesse van Wijnbergen. Nelleke heeft vaker over historische onderwerpen geschreven: historische romans, maar ook puur historische boeken, zoals Op de Zeef van de Tijd, een geschiedenis van Nederland vanaf 1421 in vijftig hoofdstukken en Nederland in de Gouden Eeuw. Daarnaast schreef ze Een stad vol boeken over Amsterdam als centrum van boekencultuur door de eeuwen heen en Verder niets van belang gepasseerd, een geschiedenis van de Amstelhof, het vermaarde bejaardenhuis aan de Amstel dat werd verbouwd tot het museum de Hermitage. Bijzonder is het documentair-fictionele werk Altijd Roomboter waarin Noordervliet het leven van haar overgrootmoeder beschrijft. Binnenkort zal Schatplicht verschijnen, waarin haar essays, gastcolleges en lezingen van de laatste jaren zijn verzameld.
Wat een pracht en kracht, dat oeuvre van haar. En wat een veelzijdigheid ook: romans, novellen, verhalen, essays, toneel, een verhalend gedicht, geschiedenis en columns. Niet voor niets, dat zij vorig jaar werd uitgenodigd om een hele tv-avond lang zomergast te zijn in het gelijknamige VPRO-programma. Een vrouw met boeiende ideeën en opvattingen, een romanschrijfster met belangwekkende thema’s, een columniste met een scherpe pen, een essayiste met een brede visie, een historica die de prachtigste parels uit het verleden opduikt, jazeker, met zo’n spreekster zullen ook in het Jan van Besouw de uren voorbijvliegen en zal het verrukte gehoor meegevoerd worden, langs ongekende wegen naar betoverende, verlokkende verten.
Hé, hallo, Goir- en Rielenaren, dit buitenkansje, laat het u niet ontgaan! Want misschien moet u anders weer twintig jaar wachten tot Nelleke Noordervliet Goirle opnieuw aandoet. (ik denk overigens niet, dat ik mijn boek nog een derde keer laat signeren; dat zou toch al te dwaas worden, nietwaar?)*)
*) bovenstaande tekst werd eerder gepubliceerd in Leydraden 98
Norbert de Vries
Nelleke Noordervliet was al een keer eerder in Goirle, als gast van de Literaire Kring Goirle. Ik liet bij die gelegenheid mijn exemplaar van haar roman ‘De naam van de vader’ - het boek waarvoor ze in 1994 de Multatuliprijs kreeg - door haar signeren, en daarom kan ik u de datum van dat bezoek geven: 18 november 1994. (ik zag, dat ze op 20 oktober 1997 in Tilburg was en wederom liet ik mijn exemplaar signeren, op een andere pagina; haar handtekening is zeer vast en consistent, merk ik op)
Enfin, in november 1994 was ze in Goirle, en (nagenoeg) precies twintig jaar later zal ze hier opnieuw zijn. En, heus, geloof me, dat wilt u niet missen.
Petronella Maria Noordervliet-Bol werd in 1945 in Rotterdam geboren. ‘Haar vader was automonteur, haar moeder huisvrouw’, staat er in alle door mij geraadpleegde bronnen (waaronder haar eigen website) meteen bij. Weinig relevante informatie, als u het mij vraagt. Misschien dat er over veertig jaar een student neerlandistiek nog een scriptie zal wijden aan de auto of de motor in de werken van mevrouw Noordervliet (‘Eva’s motor liep op een geheime brandstof: de ambitie beroemd te worden’, De naam van de vader pagina 86)
Laten we alle biografische rimram maar terzijde schuiven; waar het om gaat, is, dat Nelleke Noordervliet in 1987 debuteerde met het boek Tine of De dalen waar het leven woont, de fictieve autobiografie van de eerste echtgenote van Multatuli, Everdine baronesse van Wijnbergen. Nelleke heeft vaker over historische onderwerpen geschreven: historische romans, maar ook puur historische boeken, zoals Op de Zeef van de Tijd, een geschiedenis van Nederland vanaf 1421 in vijftig hoofdstukken en Nederland in de Gouden Eeuw. Daarnaast schreef ze Een stad vol boeken over Amsterdam als centrum van boekencultuur door de eeuwen heen en Verder niets van belang gepasseerd, een geschiedenis van de Amstelhof, het vermaarde bejaardenhuis aan de Amstel dat werd verbouwd tot het museum de Hermitage. Bijzonder is het documentair-fictionele werk Altijd Roomboter waarin Noordervliet het leven van haar overgrootmoeder beschrijft. Binnenkort zal Schatplicht verschijnen, waarin haar essays, gastcolleges en lezingen van de laatste jaren zijn verzameld.
Wat een pracht en kracht, dat oeuvre van haar. En wat een veelzijdigheid ook: romans, novellen, verhalen, essays, toneel, een verhalend gedicht, geschiedenis en columns. Niet voor niets, dat zij vorig jaar werd uitgenodigd om een hele tv-avond lang zomergast te zijn in het gelijknamige VPRO-programma. Een vrouw met boeiende ideeën en opvattingen, een romanschrijfster met belangwekkende thema’s, een columniste met een scherpe pen, een essayiste met een brede visie, een historica die de prachtigste parels uit het verleden opduikt, jazeker, met zo’n spreekster zullen ook in het Jan van Besouw de uren voorbijvliegen en zal het verrukte gehoor meegevoerd worden, langs ongekende wegen naar betoverende, verlokkende verten.
Hé, hallo, Goir- en Rielenaren, dit buitenkansje, laat het u niet ontgaan! Want misschien moet u anders weer twintig jaar wachten tot Nelleke Noordervliet Goirle opnieuw aandoet. (ik denk overigens niet, dat ik mijn boek nog een derde keer laat signeren; dat zou toch al te dwaas worden, nietwaar?)*)
*) bovenstaande tekst werd eerder gepubliceerd in Leydraden 98
Norbert de Vries
